Werken van o.a. Wassenaer, Brandse en Wagenaar

​Het Nederlands Symfonisch Accordeon Orkest (NSAO) is opgericht in 2008 en staat onder leiding van dirigent Tim Fletcher.
Het orkest is opgericht als Accordeonorkest REL: een afkorting van de twee orkesten waarmee het is gestart. De spelers komen inmiddels uit het hele land en in 2016 is besloten de naam te veranderen in het beter passende Nederlands Symfonisch Accordeon Orkest.
Voor Nederlandse begrippen een groot accordeonorkest, bestaande uit 34 accordeonisten verdeeld over 12 partijen èn 2 slagwerkers. Gemiddeld komt men één keer per maand samen om te repeteren in Bennekom. Het Nederlands Symfonisch Accordeon Orkest voert bijzondere muziek voor accordeonorkest uit op hoog niveau, waarbij de muzikaliteit op de eerste plaats komt. Het repertoire bestaat onder andere uit nieuwe composities voor accordeonorkest en arrangementen van klassieke werken en hedendaagse muziek.

Het orkest heeft ongeveer één keer per jaar een mooi project om naar toe te werken, van festivals en concoursen in het buitenland, tot het spelen op zelf georganiseerde REL / NSAO festival in eigen land. Ook vindt men het leuk om samen met andere ensembles en orkesten concerten te organiseren.

​Geerten Liefting (Nijkerk, dec 1983) Studeerde Orgel, Kerkmuziek, Improvisatie, Compositie en Koordirectie aan het Conservatorium van Utrecht, Antwerpen en Rotterdam bij onder meer Reitze Smits, Wim Henderickx, Luc van Hove en Wiecher Mandemaker. Daarnaast studeerde hij Improvisatie bij Hayo Boerema en Cor Ardesch en compositie bij Peter Jan Wagemans. Geerten is sinds augustus 2007 dirigent-organist van de Heilige Bonaventura te Woerden en tevens assistent-organist van de Grote of St. Laurenskerk te Rotterdam en vesperorganist van de Domkerk te Utrecht. Als organist won hij eerste en tweede prijzen op diverse grote internationale concoursen. Hij trad op bij producties van bijvoorbeeld Festival Voor de Wind, Culturele Caravaan en verzorgde grote producties met koren als de Laurenscantorij, het Ribatutta Ensemble en het Nederlands Blazersensemble. In 2013 won hij de eerste prijs op het Hinsz- compositieconcours te Kampen, waar het Nederlands Kamerkoor zijn werk ‘Renovatio Mundi’ in première bracht. Geerten geeft veel concerten en componeert voor diverse bezettingen.

Werken van Franz Schubert en Fréderic Chopin

Kanako Inoue werd geboren in Ibaraki, Japan. Geïnspireerd door haar oudere broer, die pianoles volgde op de plaatselijke muziekschool, begon ze op vierjarige leeftijd met pianospelen. Vanaf dat moment ontwikkelde ze snel haar vaardigheden op de piano. In Ibaraki kreeg ze les van leraren aan het Toho-Gakuen conservatorium in Tokyo. Toen Kanako vijftien was, ging ze naar Tokyo om piano te studeren bij Fujiko Yamada.

Kanako was geïnteresseerd in de manier waarop klassieke muziek in Europa wordt ervaren. Na het behalen van haar bachelor in 2005 besloot ze deel te nemen aan “Musik Zentral”, een zomercursus in Oostenrijk om vervolgens te stoppen met spelen. Maar de zomercursus werd een enorme eye-opener voor haar en gaf haar een impuls om zich verder te ontwikkelen. De cursus gaf haar de kans om grote Europese meesterpianisten te ontmoeten. Geraakt door haar pianospel nodigde Martijn van den Hoek, een bekende Nederlandse pianist, haar uit om te komen studeren aan het Utrechts Conservatorium. Het jaar daarop ging ze naar Nederland. In 2008 behaalde Kanako haar Masterdiploma voor piano. Vanwege haar affiniteit met Mozart bleef ze Fortepiano studeren aan het Amsterdams Conservatorium bij Stanley Hoogland.

Tijdens haar verblijf in Europa ontwikkelde Kanako liefde voor kamermuziek. Met haar warme en open persoonlijkheid is ze goed toegerust om andere uitvoerenden, muzikanten en dansers te begeleiden. Ze is dan ook een van de meest gevraagde pianisten van Nederland. Met zangeres Bernadeta Astari besloot ze een duo te vormen. Samen volgden ze vele kunstliedmasterclasses in Europa en traden ze op in Nederland, Japan en Indonesië. Ze werden ook uitgenodigd om op te treden in Het Concertgebouw Amsterdam tijdens de Dutch Classical Talent Tour in 2012. Sindsdien trad Kanako ook op met veel jonge getalenteerde zangers als Rosina Fabius en Michael Wilmering. Samen met Rosina Fabius ging ze naar Baden bei Wien, Oostenrijk, om de zomercursus “Franz Schubert Instituut” te volgen. Sindsdien treden ze intensiever samen op.

Sinds 2010 is Kanako de officiële begeleider van de strijkers op het Peter de Grote Festival in Groningen. Ze werd de pianist in résidence van het Cugnon Project, dat wordt georganiseerd door de inspirerende viooldocent Chris Duindam. Ook organiseert Kanako veel concerten met strijkers onder wie Emma Besselaar, Olivia Doflein, Johan Olof, Mario Rio en Anna Steenhuis. Verder is ze betrokken bij de kamermuziekensembles Trio Augusta en het Bernadeta Astari trio.

Kanako houdt zich ook graag bezig met dans. Ze werkte als gastpianist bij het Conservatorium Rotterdam Balletacademie, de Nationale Balletacademie Amsterdam en de Junior Company van Het Nationale Ballet. Ze heeft een betrekking aan het conservatorium van Den Haag als pianist bij de dansopleiding.

De Nocturne in B majeur opent met twee inleidende akkoorden. Na een pauze komt er een melodie in B majeur tevoorschijn. In het begin verloopt de compositie zacht en soepel. Het stuk verandert al snel in declamatie, geleid door een stem in het bovenste register, en na een snelle toonladder in de rechterhand is er een snelle herhaling van het hoofdthema. Dan begint het B-deel van dit ternair gemaakte (ABA) stuk. Dit middengedeelte begint zacht, maar het kan het ook worden omschreven als geremd, met onbehagen, veroorzaakt door het spelen van syncope van de linkerhandakkoorden. Chopin eindigt dit gedeelte met harmonische subtiliteit en delicatesse. Het hoofdgedeelte van de Nocturne keert terug. De openingsmelodie wordt verfraaid door continue figuratie met veel trillers. Het hoofdthema eindigt met een oplossing in B majeur, in een bijzonder lange coda die eindigt met een eenvoudige en vredige harmonische zin. De verfraaiing bij de terugkeer van het hoofdthema is vaak vergeleken met een Italiaanse da capo-aria, in Italiaanse belcanto-stijl.

De Ballade nr. 1 in G minor, Op. 23 werd door Frédéric Chopin voltooid in 1835. Het is een van Chopins meest populaire werken. Het werk duurt negen tot tien minuten. De ballade dateert uit schetsen die Chopin in 1831 maakte tijdens zijn verblijf van acht maanden in Wenen. Het werd voltooid in 1835 na zijn verhuizing naar Parijs, waar hij het opdroeg aan Baron Nathaniel von Stockhausen, de Hannoveraanse ambassadeur in Frankrijk. In 1836 schreef Robert Schumann: “Ik heb een nieuwe Ballade van Chopin. Het lijkt mij het werk dat het dichtst bij zijn genie staat (hoewel niet het meest briljante). Ik vertelde hem zelfs dat het mijn favoriet is van al zijn werken. Na een lange, reflectieve pauze zei hij nadrukkelijk: ‘Ik ben blij, want ook ik vind het het mooiste, het is mijn liefste werk.’

o.a. Messe de Minuit van Marc Antoine Charpentier en Concerto Grosso per la notte natale van Corelli

Medewerkenden:

• Simone de Koning, en Henriette Wesselo, sopraan
• Fransje Christiaanse, alt
• Guus Fennema, tenor
• Bert van Kooten, bas
• Lysanne van de Poel en Ad van Vliet, blokfluit
• Een strijkorkest onder aanvoering van Lothar Blom
• ???, dwarsfluit
• Theo-Hans Kuijvenhoven, hobo
• ???, fagot
• Ad Verhage, orgel

De Christelijke Oratorium Vereniging in Veenendaal (COV) is opgericht op 31 januari 1942 en telt ruim 65 leden. Het repertoire bestaat uit zowel klassieke als moderne koorwerken, oratoria en passionen. Een kleine greep uit onze meest recente concerthistorie:

• The Messiah van Händel
• Weihnachtsoratorium van Bach
• Matthäus Passion van Bach
• Gloria van Vivaldi
• Oratorio de Noel van Saint Saens
• Magnificat van Bach
• Paulus van Mendelssohn
• Geluid van de Vrijheid van Carl Wittrock
• Songs of Liberation van Harrie Janssen

Marc-Antoine Charpentier was een van de meest vooraanstaande musici van het laat zeventiende-eeuwse Frankrijk. Als jonge man had hij drie jaar in Rome gestudeerd bij een van de toonaangevende Italiaanse componisten van die tijd, Giacomo Carissimi, bij wie hij – uit de eerste hand – waardevolle ervaring opdeed met opera en oratorium – beide relatief nieuwe vormen in die tijd. Toen hij terugkeerde naar zijn geboorteland Parijs, zette hij deze vaardigheden effectief in, componeerde hij een aantal opera’s en bracht hij het dramatische oratorium voor het eerst naar Frankrijk. Charpentier’s productie van geestelijke muziek was wonderbaarlijk en bestond uit zo’n vijfendertig oratoria, elf miszettingen, meer dan tweehonderd motetten en het bekende Te Deum, waarvan de ouverture wordt gebruikt als herkenningsmelodie voor het Eurovisie Songfestival (het is nogal ironisch dat de muziek van een componist die tijdens zijn leven voortdurend moest worstelen om erkenning te krijgen, nu bekend is bij miljoenen mensen in heel Europa!). Charpentier voelde zich vooral aangetrokken tot het schrijven van kerstmuziek, het produceren van instrumentale kerstliederen, Latijnse oratoria over kerstthema’s, Franse pastorales en een kerstmis – de heerlijke Messe de Minuit pour Noël. Dit stuk dateert van rond 1690 en is waarschijnlijk gecomponeerd voor de grote jezuïetenkerk van St. Louis in Parijs, waar Charpentier de belangrijke post van maître de musique bekleedde.  Het gebruik van populaire kerstliederen in kerkmuziek was lange tijd een geaccepteerde praktijk geweest. In Engeland werden kerstliederen vaker gezongen dan gespeeld, maar in Frankrijk speelden noëls een prominente rol in het omvangrijke Franse orgelrepertoire. De liturgie van de middernachtmis maakte het zingen en spelen van deze kerstvolksliederen mogelijk, en in Charpentiers tijd waren vrij complexe instrumentale arrangementen gemeengoed. Het idee van Charpentier om een ​​hele mis op deze liederen te baseren was echter volkomen origineel. In totaal zijn er in de ‘Messe de Minuit’ elf noëls, waarvan de meeste een dansachtig karakter hebben en de seculiere oorsprong van het kerstlied weerspiegelen. Naast de melodieën van de Noëls die hij aanpaste aan verschillende delen van de mistekst, componeerde Charpentier ook nieuw materiaal, zoals de langzame delen ‘Et in terra pax’ aan het begin van het Gloria en het ‘Et incarnatus est’ in het Credo. Het zegt veel over het vakmanschap van de componist dat deze heel verschillende idiomen zo naadloos en overtuigend in elkaar overlopen.  Tijdens zijn leven werd heel weinig van Charpentiers muziek gepubliceerd. Net als een aantal van zijn collega’s leed hij enorm onder de wurggreep die zijn illustere maar gewetenloze tijdgenoot Jean-Baptiste Lully op de Parijse muziek uitoefende. Pas aan het einde van de twintigste eeuw heeft de muziek van Charpentier een substantiële opleving gekend, met als gevolg een herwaardering van zijn ware plaats in de Franse muziek. Tekst: John Bawden.

L’enfance du Christ, Opus 25, is een oratorium van de Franse componist Hector Berlioz, gebaseerd op de vlucht van de Heilige Familie naar Egypte (zie het evangelie van Matteüs 2:13). Berlioz schreef zijn eigen tekst voor het stuk. Het grootste deel werd gecomponeerd in 1853 en 1854, maar het bevat ook een eerder werk ‘De vlucht naar Egypte’ (1850). Het werd voor het eerst uitgevoerd in de Salle Herz, Parijs op 10 december 1854, onder leiding van Berlioz en solisten van de Opéra-Comique. Berlioz beschreef de kindertijd van Jezus als een heilige trilogie. De eerste van de drie delen toont koning Herodes die opdracht geeft tot het afslachten van alle pasgeboren kinderen in Judea; de tweede toont de Heilige Familie van Maria, Jozef en Jezus die op weg zijn naar Egypte om de slachting te vermijden, na gewaarschuwd te zijn door engelen; en het laatste deel portretteert hun aankomst in de Egyptische stad Sais, waar ze onderdak vinden bij een familie van Ismaëlieten. Berlioz was als volwassene niet religieus, maar bleef zijn hele leven ontvankelijk voor de schoonheid van de religieuze muziek die hem als kind in vervoering had gebracht. L’enfance du Christ vertoont ook enige invloed van de Bijbelse oratoria van Berlioz’ leraar Jean-François Le Sueur. L’adieu des bergers (Het afscheid van de herders) is waarschijnlijk het meest bekende deel, vaak afzonderlijk uitgevoerd, los van de andere delen van het oratorium.